“లైంగిక విలువల పేరుతో పురుషులూ స్త్రీలూ, గురయ్యే హింస నుంచి విముక్తి పొందాలి” ఎంత బలంగా ఉన్నది ఈ మాట! ఈ ఒక్క మాట కోసమైనా నీల చదవాలి.

నీల ను చదివాను.

మా అమ్మాయి గ్రాడ్యుయేషన్ హడావిడి తగ్గాకా, కొంచం టైం కుదుర్చుకొని నీల ను మొదలెట్టాను.
500 పేజీల పైనున్న ఈ నవల నన్ను ఇంతగా ఊపేస్తుందని, ఉక్కిరిబిక్కి చేస్తుందని అనుకోలేదు. అసలు పూర్తిగా చదువుతానా? అని ఒక డౌటు వుంది మొదలెట్టక ముందు.
అసలు ఈ వీక్ నాకు చాల ముఖ్యమైనది. నేను, హనీ కలసి ఉండే ప్రత్యేకమైన సమయం. ‘అమ్మ- కూతురు’ ప్రైవేట్ టైం అన్నమాట.
మళ్ళీ తను అటు-ఇటు గా ప్రయాణాలు తో బిజీ అయిపోతుంది. తర్వాత శ్రీలంక వెళ్తుంది. అందుకే ఈ నాలుగు రోజులు మేమిద్దరం ఎన్నో పనులు చేసుకుందామని, మాకిద్దరికి ఇష్టమైన, దాని చిన్నపట్నుంచి తిరిగిన చోట్లకి, Restaurants కు వెళ్లాలని చాలా ప్లాన్ చేసుకున్నాము. అలాంటి సమయంలో ఎందుకో వచ్చి నెల రోజులైనా, చూడ లేదని “నీల” ను చేతపట్టుకున్నాను.
అతిశయోక్తి కాదు కానీ, ఈ నాలుగు రోజులు ఏ పని చేస్తున్నా ఆ బుక్ నా చేతులలో అత్తుకుపోయింది. పిల్ల గోల చేసినా నా వల్ల కాలేదు.
ఆ పుస్తకం అందించిన మత్తులో ఇప్పుడు పూర్తిగా మునిగి పోయాను. ఆ వరదలో కొట్టుకుపోయాను. నీల నన్ను పూర్తిగా ఆక్రమించింది.

మల్లీశ్వరి గారి నవలలు కానీ, కథలు గాని నేను చదవలేదు పూర్వం. తనను ఫేస్బుక్ లో ఫాలో అవుతూ వారు రాస్తున్నవి చూడటం తప్ప. ఆవిడ రచయిత్రి అని తెలుసు కానీ, నవలలు చూడలేదు వ్యాసాలు తప్ప.
సమకాలీన సాహిత్యంతో నేను పొత్తు కుదుర్చుకునే ప్రహసనం లో ఉన్నాను(catching up kinda).
తానా అవార్డు గెలిచిన ఈ నవల మిత్రులు నాకు పంపారు. అవి నాకు అంది నెల పైన అయ్యింది. అలా నేటి సాహిత్యం ను కదిపిన,కుదిపిన ‘నీల’ నాకు అందింది.

ఎవరికి వారు తమ జీవితమును మలుచుకోవాలి. అందుకు కొన్ని నిర్దిష్టమైన సూత్రాలు పెట్టుకోవాలా? జీవితాన్ని క్రమపద్ధతిలో మలుచుకోవాలని తృష్ణ ఎంతమందికి ఉంటుంది? అన్ని సమకూర్చ పడినవారికి ఉండకపోవచ్చును, కానీ అందరికి జీవితం వడ్ఢించిన విస్తరి కాదు. మనం ఎలా ఉండాలనేది మనమే నిర్ణయించుకోవాలి. అంతే కాని సమాజము విధించిన సంకెళ్ళలలో మనని మనం కోల్పోకూడదు.
ఆ నిర్ణయించుకున్న మార్గంలో వెళితే మనకు ఫలితాలు దొరుకుతాయని ఈ నవలలో చెప్పారు మల్లీశ్వరి గారు.

మల్లి గారు మీ మిజో మా అమ్మాయి ని గుర్తుకువచ్చింది చాలా. మా అమ్మాయిని చదువుకని నిర్బందించినది లేదు. తన విజయాలు తనవే. అవి దాని చాయస్ పూర్తిగా. యాక్టివిష్టు గా టంపుకు వ్యతిరేకంగా పోరాడుతుంటే కుదిరినంత కు కూడా వున్నాను ఇక్కడ్నుంచి. రీసర్చ్ అని శ్రీలంక వెడతామన్నా మరోటన్నా సమర్డించటమే మా పని.
నిజంగా పిల్లల భావాలను స్వేఛ్చగా వదిలేస్తే వారికి కావలసిన, వారి చుట్టూ ఉండవలసిన వాతావరణాన్ని వారే సృష్టించు కుంటారు. నీలకు లేని ఆ వెసలుబాటు మిజోకు కలిగించారు. అలాంటిదే గనుక నిజజీవితంలో ఉంటే, మార్పు తప్పక వస్తుంది అన్న నమ్మకము కలిగింది చదివాక.

అజిత లాంటి వారిని కూడా లైఫ్ నేను చూసాను. లైఫ్ ని బంధించకుండా స్వేచ్ఛగా ఉండటం. అలాంటి వారిని చుస్తే నాకు చక్కట్టి మోహనరాగపు కీర్తన విన్నట్లుగా ఉంటుంది. మేమంతా లైఫ్ అంటే అడ్జస్ట్మెంట్ అనే సిద్ధాంతంలో బ్రతికే మధ్యతరగతి మందహాసాలం. అజిత అలాకాదు, చెలం కలం నుంచి వచ్చిన నాయకి లా ఉంటుంది. ఎవరు అభిమానించరు అలాంటివారిని?

పరదేశి కూడా ఓకే..

కానీ, సదాశివ …” ఎలా అండీ…ఎక్కడ ఉంటారండీ ఇలాంటివారు? ఉన్నది ఉన్నట్లుగా, నిజంగా, నికార్సైన నిజాలను పరిస్థితిని అలానే తీసుకొనే వాళ్లు? చూడాలను వుంది ఒక్కసారన్నా.
ఉంటె ఎంత బాగుంది. మీ ఇంటర్వ్యూ చూశాను.చెలం రాజేశ్వరిలా, మీ సదాశివ అన్నారు. బాగుంది… నిజమే కదా. నేడు మీకు రాజేశ్వరిని నేటి సమాజంలో చూడొచ్చు. రేపటి రోజున సదాశివ ను కూడా చూస్తామేమో….

మీ నవల గురించి “వీరభద్రుడు” గారు లాంటి వారే చెప్పారు ఇంకా ఎవరు ఎన్ని చెప్పినా అనవసరం.
నేను చాలా ఆలోచించాను ఇలా చేతయి చేతకాని నా రాతలతో మిమ్ముల విసిగించాలా అని…కానీ, నీల నన్ను నిలవనీయలేదండి. అందుకే నేను చదివానని అట్టెండ్స్ కాకుండా, నన్ను చాలా డిస్టర్బ్ చేసిందని మీకు చెప్పాలని…. ఏంటో.. నాకే తెలియదు..

మీరు గిరిజనుల జీవితాల మీద రాస్తానన్నారు. ప్లీజ్ తప్పక రాయండి.

మాలాంటి జడులను చైతన్య కలిగించేలా మీరు ఇంకా రాయాలి.
గుండె గొంతులోకి వచ్చి ఇంకా చెప్పక తప్పదనట్లు గా మీకు మేము చెప్పాలి. తెలుగు కు, తెలుగు మాట్లాడే వారికి దూరంగా ఉంటూ, తెలుగు చదివి, నేటి జీవితాలు, మార్పులు తెలుసుకోవాలనుకునే నాలాంటి వారికి సమకాలీన ప్రపంచం తెలిసేలా రాయాలి.
మీకు నిజంగా వేల అభినందనలు కూడా తక్కువే… అయినా నా ఒక్క ఈ అభినందన కాదనకండి ప్లీజ్ !!
సంధ్య Yellapragada.